Húsið og heilinn – um virkni reimleikahússins í íslenskum hrollvekjum

Í Húsinu og heilanum fjallar Sigrún Margrét Guðmundsdóttir um eitt elsta minni sagnalistarinnar, reimleikahúsið. Í þessu yfirgripsmikla verki setur Sigrún fjórar íslenskar hrollvekjur í samhengi hefðarinnar en frásagnir af draugahúsinu hafa fylgt manninum allt frá tímum Rómaveldis.

Hrollvekjur um reimleikahús snúast oftar en ekki um heila, enda getur verið reimt í heilanum ekki síður en í húsum. Afturgangan í sinni einföldustu mynd hverfist um fortíð sem snýr aftur til þess að ásækja einstaklinga, en þessi hugmynd birtist hvað skýrast í meðförum Sigmunds Freud þar sem mannssálin verður að gotnesku reimleikahúsi. Í verkinu er leitt að því líkum að gotneskt myndmál hafi ekki einungis mótað það hvernig við ræðum um heilann í daglegu tali, heldur hafi gotnesk hugmyndafræði einnig haft áhrif á það hvernig heilanum sé lýst í taugafræði samtímans.

Í bókinni er sérstaklega fjallað um virkni fjögurra reimleikahúsa í íslensk- um samtímaskáldskap og þau sett í samhengi við það markverðasta í bókmenntum og kvikmyndalist á 20. og 21. öld. Verkin sem tekin eru til greiningar eru Húsið eftir Egil Eðvarðsson (1983), Rökkur eftir Erling Óttar Thoroddsen (2017), Ég man þig eftir Óskar Þór Axelsson (2017) og Hálendið eftir Steinar Braga (2011).